Mus musculus (Οικιακός ποντικός)

Έχει μήκος σώματος 7,5 - 10,5 cm και ουρά ίση με το μήκος του σώματός του, με λίγες, σχεδόν αδιόρατες τρίχες. Το βάρος του κυμαίνεται από 12 - 30 γραμμάρια. Χαρακτηριστικό του αποτελεί η γκρίζα ράχη και η λευκόγκριζη κοιλιά του. Τα αυτιά του είναι μεγάλα και λίγο τριχωτά, τα μάτια σκούρα και ζωηρά, το ρύγχος οξύ και εφοδιασμένο με μεγάλα και πολύ ευαίσθητα μουστάκια. Η όρασή του δεν είναι ιδιαίτερα καλή, όμως οι υπόλοιπες αισθήσεις όπως η ακοή, η όσφρηση και η αφή είναι εξαιρετικά αναπτυγμένες. Ζει αποκλειστικά σε κτίρια. Στην ύπαιθρο έχει την ιδιότητα να σκάβει στοές κοντά στην επιφάνεια του εδάφους και να αποθηκεύει εκεί την τροφή του. Στα κτίρια όμως, δεν έχει άμεση ανάγκη να αποθηκεύει τροφή, αφού την έχει διαρκώς στην διάθεσή του. Μπορεί να εισέρθει στο χώρο μας ακόμα και από πολύ μικρά ανοίγματα (έως 6mm), ενώ είναι πολύ καλός αναρριχητής. Μπορεί να αναρριχηθεί σε οριζόντιους τοίχους καθώς και σε καλώδια, δοκούς, σωληνώσεις κ.α. Ζει ομαδικά και προτιμά να φωλιάζει σε θερμές και σκοτεινές κρυψώνες. Τα νεογνά είναι γυμνά και για 12 - 14 ημέρες τυφλά. Την 20η ημέρα έχουν σχεδόν ολοκληρώσει την ανάπτυξή τους και είναι ικανά να αυτοσυντηρηθούν. Σε ηλικία 28 - 40 ημερών, τα νεαρά θηλυκά μπορούν να συλλάβουν ήδη, με μέσο όρο νεογνών που κυμαίνεται συνήθως από 6 ώς 12. Η διάρκεια ζωής ενός οικιακού ποντικιού, που ζει σε φυσικές συνθήκες, κυμαίνεται μεταξύ 5 - 20 μήνες.

Rattus rattus (Αρουραίος της στέγης)

Έχει μήκος σώματος 16 - 22 cm και χαρακτηριστικό του αποτελεί το μέγεθος της ουράς, η οποία είναι μεγαλύτερη από το μήκος του σώματος του (17 - 24 cm). Το χρώμα εμφανίζει παραλλαγές μεταξύ μαύρου και γκρίζου στη ράχη και μεταξύ γκρίζου και υπόλευκου στην κοιλιά. Το βάρος του μπορεί να είναι από 70 μέχρι 300 γραμμάρια. Ο αρουραίος της στέγης κατά κανόνα προτιμά να εγκαθίσταται στα ψηλότερα μέρη των κτιρίων και να κατασκευάζει την φωλιά του στα σκοτεινότερα σημεία του χώρου όπως σε τρύπες των τοίχων, στο μονωτικό υλικό της οροφής, μέσα στις ψευδοροφές και γενικά όπου υπάρχει σκοτάδι και κατάλληλη θερμοκρασία. Ωστόσο, δεν αποκλείεται η παρουσία του και στα ισόγεια και στα υπόγεια μέρη, ιδιαίτερα όταν δεν συμβιώνει με τον Rattus norvegicus (νορβηγικό αρουραίο), τον οποίο φοβάται και αποφεύγει. Είναι τέλειος αναρριχητής και μπορεί να κινείται με μεγάλη ταχύτητα τόσο οριζόντια, όσο και κάθετα, πάνω σε καλώδια χρησιμοποιώντας την ουρά του σαν όργανο ισορροπίας. Κατά τις μετακινήσεις του χρησιμοποιεί πάντα τους ίδιους δρόμους (οριζόντιους και κάθετους δοκούς, σωληνώσεις, καλωδιώσεις κ.λ.π.), τους οποίους δεν αλλάζει ακόμη και όταν παρεμβληθεί κάποιο εμπόδιο. Κατά κανόνα δεν το παρακάμπτει αλλά προσπαθεί να το υπερπηδήσει. Σε αντίθεση με τον αρουραίο των υπονόμων (Νορβηγικό αρουραίο), ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις δραστηριοποιείται την ημέρα, ο οικιακός αρουραίος εμφανίζεται σχεδόν πάντα τις νυχτερινές ώρες. Ο ρυθμός αναπαραγωγής του εξαρτάται από τη θερμοκρασία και την ύπαρξη τροφής. Το θηλυκό γεννά 5 - 15 νεογνά, τα οποία σε ηλικία 45 – 50 ημερών μπορούν να αναπαραχθούν.

Rattus norvegicus (Νορβηγικός αρουραίος)

Φέρνει συχνά τον χαρακτηρισμό, αρουραίος των υπονόμων, λόγω της αδιάλειπτης παρουσίας του στο υπόγειο αποχετευτικό δίκτυο των πόλεων. Είναι μεγαλύτερος σε μέγεθος από τον οικιακό ποντικό.Το μήκος του σώματος του είναι 22 - 26 cm και της ουράς του 18 - 22 cm. Η ουρά του είναι πάντα μικρότερη από το σώμα του και κατά την κίνησή του ακουμπά στο έδαφος. Το σώμα του είναι χοντροφτιαγμένο με χρώμα κατά κανόνα καφέ στη ράχη και γκριζόλευκο στην κοιλιά. Δεν έχει πολύ καλή όραση όμως οι υπόλοιπες αισθήσεις όπως η ακοή, η όσφρηση και η αφή είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένες. Έχει μεγάλη προσαρμοστική ικανότητα και μπορεί να διαβιεί σε πολλούς χώρους στους οποίους υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα. Τον βρίσκουμε σε χοιροστάσια, υπονόμους, αποθήκες, στάβλους, λιμάνια, οικοδομές, στρατόπεδα, βιομηχανίες τροφίμων κ.α. για να επιβιώσει χρειάζεται απαραίτητα να προσλαμβάνει νερό, ενώ είναι πολύ καλός κολυμβητής. Ζει ομαδικά  και πολλαπλασιάζεται με ταχείς ρυθμούς. Κάθε θηλυκό γεννά περίπου 6 - 12 νεογνά τα οποία μετά από 3 μήνες μπορούν να αναπαραχθούν. Η διάρκεια ζωής τους φτάνει τα 3 - 4 χρόνια.

Microtus arvalis (Ποντικός των αγρών)

Έχει μήκος σώματος 9 - 12 cm, με ουρά κοντή, περίπου 4 cm. Το σώμα του είναι μικρό και κυλινδρικό και καλύπτεται από κοντό και μαλακό τρίχωμα, με χρώμα υπόξανθο ως καφετί. Το κεφάλι του είναι ογκώδες (συγκριτικά με το σώμα), τα αυτιά μικρά και πλατιά, τα μάτια μικρά και στρογγυλά και το ρύγχος πλατύ και κοντό. Τα πόδια του είναι σχετικά κοντά και τα δάκτυλα καταλήγουν σε δυνατά νύχια, κατάλληλα για εύκολο σκάψιμο. Έχει εγκλιματιστεί όχι μόνο στις καλλιεργημένες εκτάσεις, αλλά και σε περιοχές φαινομενικά όχι τόσο ευνοϊκές για την εγκατάστασή του, όπως σε εκτάσεις πρασίνου δίπλα σε αεροδρόμια και εθνικές οδούς. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο συναντάμε, απρόσμενα, σε τέτοιες περιοχές διάφορα αρπακτικά πουλιά, αφού ο ποντικός των αγρών αποτελεί μια αγαπημένη τροφή τους. Τα είδη των εδαφών που κατά προτίμηση χρησιμοποιεί για την κατασκευή των φωλιών είναι μετρίως αργιλώδη, χωρίς πολύ οργανική ύλη, και τα αργιλοαμμώδη, λόγω του ότι σκάβονται εύκολα, παρέχουν σταθερότητα στις υπόγειες στοές και δεν κατακρατούν πολύ νερό. Ο αγροπόντικας δραστηριοποιείται τόσο κατά την διάρκεια της νύχτας όσο και της ημέρας, με ενδιάμεσα διαλείμματα διάπαυσης. Η τροφή του αποτελείται από τρυφερούς βλαστούς, φύλλα, σπόρους, ρίζες και κονδύλους φυτών. Λόγω του τρόπου ζωής και του είδους της διατροφής του, προκαλεί μεγάλες ζημιές σε καλλιέργειες αγροτικών και κηπευτικών φυτών, σε νεαρά οπωροφόρα δέντρα και σε εκτάσεις με γκαζόν. Λόγω της μεγάλης ταχύτητας αναπαραγωγής του (γεννούν 4 - 8 φορές από 3 -12 νεογνά), φτάνουν οι αποικίες του να αποτελούνται από χιλιάδες ζώα. Οι περισσότερες γεννήσεις γίνονται την άνοιξη. Το καλοκαίρι, επειδή η βλάστηση ξεραίνεται (εκτός και αν πρόκειται για αρδευόμενες περιοχές), μετακινείται σε ψηλότερες περιοχές, ενώ το φθινόπωρο, λόγω των βροχών και της νέας αναφυόμενης βλάστησης, επανέρχεται σε χαμηλότερα υψόμετρα. Κατά τον χειμώνα μειώνονται οι γεννήσεις στο ελάχιστο ή αναστέλλονται, εξαιτίας των δυσκολιών στην εύρεση τροφής.

Talpa caeca (Τυφλοπόντικας)

Αν και δεν ανήκει στα ποντίκια, τον συμπεριλαμβάνουμε σε αυτά εξαιτίας της μορφολογικής του ομοιότητας με αυτούς και λόγω του υπόγειου τρόπου ζωής του, που θυμίζει κυρίως τον αγροπόντικα, με τον οποίο πολλοί τον μπερδεύουν. Το σώμα του είναι κυλινδρικό μήκους 10 -18 cm, χωρίς ορατό λαιμό, με κεφάλι που καταλήγει σε μακρύ, οξύ ρύγχος. Η ουρά του έχει μήκος 3 - 4 cm και το τρίχωμά του είναι γκριζόμαυρο με μακριές τρίχες που σκεπάζουν τα μικρά του μάτια και τα στερούμενα πτερυγίου αυτιά. Τα μπροστινά πόδια του είναι κοντά, στραμμένα προς τα έξω με μακριά δυνατά νύχια, ιδανικά για σκάψιμο. Η ακοή είναι καλή αλλά η όραση υποτυπώδης. Μπορεί απλώς να ξεχωρίζει το φως από το σκοτάδι. Το πλέον ευαίσθητο όργανό του είναι το ρύγχος, το οποίο λειτουργεί ως πολύ καλό αισθητήριο όσφρησης και αφής. Περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του υπογείως. Οι περιοχές που ζει είναι αγροί, κήποι, λιβάδια και δάση. Αγαπά τα μαλακά και μετρίως υγρά εδάφη και αποφεύγει τα ξερά και πολύ υγρά. Μπορεί να σκάβει τις στοές του με ταχύτητα 7 μέτρων την ώρα και το χώμα της εκσκαφής που μεταφέρει στην επιφάνεια του εδάφους, το εναποθέτει σε μορφή χαρακτηριστικών, ημισφαιρικών λοφίσκων στη μία πλευρά της φωλιάς. Δραστηριοποιείται τόσο την ημέρα όσο και την νύχτα. Η κύρια τροφή του είναι οι γαιοσκώληκες και συμπληρώνεται από έντομα και προνύμφες εντόμων, σπανιότερα και από μεγαλύτερα ζώα, όπως σαύρες, βατράχους, σαλιγκάρια κτλ. Λόγω του είδους της τροφής του, ο τυφλοπόντικας δεν προκαλεί ζημιές σε φυτικές καλλιέργειες. Η παρουσία του μάλιστα σε αυτές θεωρείται από πολλούς καλό σημάδι, αφού το ζώο αυτό επιλέγει να ζει σε υγιή και γόνιμη γη.

Τα τρωκτικά είναι φορείς βακτηρίων, ιών, μυκήτων και έλμινθων (σκουληκιών) και μεταδίδουν σε ζώα και σε ανθρώπους πολλές επικίνδυνες ασθένειες, όπως η λεπτοσπείρωση, η πανώλη, ο υπόστροφος πυρετός, η χολέρα, η φυματίωση κ.α. Οι ασθένειες αυτές μεταδίδονται είτε με επαφή των τρωκτικών με τα τρόφιμα, είτε μέσω των ούρων και των κοπράνων των ποντικιών, με τα οποία μολύνουν το περιβάλλον τους είτε μέσω των εκτοπαρασίτων τους (ψύλλοι, τσιμπούρια κλπ.), τα οποία αφού παρασιτήσουν για ένα χρονικό διάστημα στο σώμα των τρωκτικών, μεταπηδούν (κυρίως λόγω θανάτου του ξενιστή) στον άνθρωπο.

Λεπτοσπείρωση: Το βακτήριο της λεπτοσπείρωσης (Leptospira interrogans) μεταδίδεται είτε με άμεση επαφή με ζώα – φορείς, είτε μέσω τροφίμων, νερού, λημμάτων και εδάφους που έχουν μολυνθεί από ούρα άρρωστων ζώων. Η είσοδος του βακτηρίου στον ανθρώπινο οργανισμό γίνεται είτε του βλεννογόνου του στόματος και της μύτης είτε μέσω μικροτραυμάτων του δέρματος. Το υγιές δέρμα είναι αδιαπέραστο από τον μικροοργανισμό. Η εκδήλωση της νόσου ευνοείται σε συνθήκες ζεστού και υγρού περιβάλλοντος με χρόνο επώασης από 4 ως 20 ημέρες. Τα συμπτώματα της νόσου είναι υψηλός πυρετός, ρίγος, εξανθήματα, μείωση σφυγμού, πτώση αρτηριακής πίεσης. Επίσης σε δεύτερο στάδιο σηψαιμία, ίκτερος, αιμορραγίες, φλεγμονή εγκεφαλικού φλοιού, νεφρών και ήπατος.

Πανώλη: Το βακτήριο της πανώλης (Yersinia pestis) μεταδίδεται κυρίως από τσιμπήματα ψύλλων που παρασιτούν αρουραίους της στέγης και είναι φορείς της ασθένειας, ενώ μπορεί επίσης να μεταδοθεί με απευθείας επαφή με άρρωστα ζώα ή με κατανάλωση του κρέατός τους. Επίσης, δυνατή είναι και η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο χρόνος επώασης της νόσου είναι από 1 έως 6 ημέρες, ενώ οι συνήθεις μορφές της είναι η βουβωνική πανώλη με κύρια συμπτώματα υψηλό πυρετό με ρίγος, κεφαλαλγία, ζάλη, σχηματισμός οιδημάτων στα σημεία τσιμπήματος και στους λεμφαδένες και η πνευμονική πανώλη με κύρια συμπτώματα βήχα, αιμόπτυση, δύσπνοια, πνευμονική φλεγμονή.

Χολέρα: Το βακτήριο της χολέρας (Vibrio cholerae) μεταδίδεται είτε από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω μόλυνσης του περιβάλλοντος από κόπρανα και εκκρίματα είτε από ζώα και έντομα μέσω μόλυνσης τροφίμων και νερού. Ο χρόνος επώασής του είναι από λίγες ώρες ως 5 ημέρες. Τα συμπτώματα της νόσου είναι έντονες διάρροιες, εμετοί, μεγάλη απώλεια νερού και ηλεκτρολυτών.

Υπολογίζεται ότι εξαιτίας των τρωκτικών χάνεται το 3,9 % της παγκόσμιας παραγωγής σιτηρών. Ωστόσο, μεγάλες είναι οι ζημιές που προκαλούνται στα αποθηκευμένα προϊόντα, όχι μόνο από το φάγωμα αλλά και από την ρύπανσή τους με κόπρανα, ούρα και τρίχες, γεγονός που τα καθιστά ακατάλληλα προς κατανάλωση, αλλά και επικίνδυνα για τη μετάδοση παθογόνων μικροοργανισμών. Επίσης, σημαντική είναι η καταστροφή που προκαλείται από το ροκάνισμα των καλωδίων, καθώς και από τις ηλεκτροχημικές επιδράσεις των ούρων τους (βραχυκυκλώματα, καταστροφή ηλεκτρολογικού και ηλεκτρονικού υλικού σε οικιακές και ηλεκτρονικές συσκευές) με κίνδυνο την πρόκληση πυρκαγιάς. Τέλος, καταστρέφουν πλαστικά (διάτρηση πλαστικών αγωγών νερού), ξύλα, ελαστικά (φθορές σε υλικά αυτοκινήτων), στέγες, αποχετευτικούς αγωγούς, ενώ ζημιές προκαλούνται από το σκάψιμο σε θεμέλια οικοδομών, κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, φραγμάτων κ.α.

Τα βήματα που ακολουθεί η εταιρία «Σμινθέας» για την καταπολέμηση των τρωκτικών είναι τα εξής:

Α. Επιθεώρηση της επιχείρησης και του περιβάλλοντος χώρου

Υπάρχουν αρκετά σημάδια που εντοπίζουμε στην διάρκεια της αρχικής μας επιθεώρησης στον χώρο. Μια καλή επιθεώρηση θα μας δώσει μια καλύτερη ιδέα της τάξης μεγέθους του πληθυσμού και των διαδρομών που συνηθίζουν τα τρωκτικά.

Β. Ενημέρωση για την σωστή υγιεινή του χώρου

Η υγιεινή είναι ο κύριος παράγοντας πάνω στον οποίο στηρίζεται η ολοκληρωμένη διαχείριση των τρωκτικών. Με την εξάλειψη ή την μείωση των παραγόντων που διευκολύνουν την διαβίωσή τους, αυτόματα μειώνεται και ο πληθυσμός τους.

Γ. Μόνωση των κτιριακών εγκαταστάσεων

Ένας άλλος σημαντικός τρόπος για να ελέγξουμε τον πληθυσμό των τρωκτικών είναι να αποκλείσουμε την είσοδό τους στα κτίρια, αφού ελέγξουμε καταρχήν τον πληθυσμό που ήδη μπορεί να υπάρχει μέσα. Η εταιρία μας συνιστά τρόπους αποκλεισμού εισόδου των τρωκτικών στον χώρο σας, όπως για παράδειγμα κλείσιμο ανοιγμάτων, επισκευή σπασμένων τζαμιών κ.α.

Δ. Δραστική μείωση πληθυσμού

Μετά τα παραπάνω, προχωράμε στην σύνταξη τεχνικής μελέτης με βάση την οποία δημιουργούμε ζώνη προστασίας περιμετρικά των κτιρίων, όπου τοποθετούμε τους δολωματικούς σταθμούς* και εσωτερικά των κτιρίων όπου τοποθετούμε τους σταθμούς πολλαπλής σύλληψης**. Σε περιπτώσεις με έντονο πρόβλημα δημιουργούνται 3 ζώνες, μία περιμετρικά της περίφραξης του οικοπέδου, μια δεύτερη περιμετρικά του κτιρίου για την αποτροπή εισόδου τρωκτικών στο εσωτερικό του και μία τρίτη στο εσωτερικό του κτιρίου. Στα σημεία αυτά αναρτώνται ειδικές προειδοποιητικές πινακίδες, ενώ παράλληλα προχωράμε στην δημιουργία σχεδίου (κάτοψης) της επιχείρησης όπου θα φαίνονται οι δολωματικοί σταθμοί και οι σταθμοί πολλαπλής σύλληψης, κατά θέση και αριθμημένοι.

Η πλέον αποτελεσματική μέθοδος που χρησιμοποιεί η «Σμινθέας» για την αντιμετώπιση των τρωκτικών σε εξωτερικούς χώρους είναι η τοποθέτηση μυοκτόνου σκευάσματος εντός δολωματικών σταθμών. Οι δολωματικοί σταθμοί είναι πλαστικοί, ασφαλείας, με κλειδί και φέρουν οπές κατάλληλες για την είσοδο των τρωκτικών. Η χρήση δολωματικών σταθμών είναι απαραίτητη καθώς προστατεύει την κατανάλωση του δολώματος από άλλα ζώα, ανθρώπους κλπ., προστατεύει το δόλωμα από τις καιρικές συνθήκες αυξάνοντας την διάρκεια δράσης του και τέλος ο χώρος διατηρείται καθαρός.

**Σταθμοί πολλαπλής σύλληψης
Σε περιπτώσεις επιχειρήσεων, οι οποίες εφαρμόζουν συστήματα HACCP και ISO 22000, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης ή /και ελέγχου των τρωκτικών στο εσωτερικό αυτών είναι η άμεση παγίδευση και σύλληψή τους. Για τον λόγο αυτό τοποθετούμε μηχανικούς σταθμούς πολλαπλής σύλληψης με ειδική κολλητική επιφάνεια. Πρόκειται για μια παγίδα με τζάμι επιθεώρησης και οπές εισόδου του τρωκτικού στο εσωτερικό της όπου βρίσκεται μία κολλητική αρωματική επιφάνεια πάνω στην οποία παγιδεύεται το τρωκτικό. Η τοποθέτηση αυτών γίνεται μετά από μελέτη του χώρου για να εντοπιστούν τα σημεία διέλευσης των τρωκτικών.

Η μυοκτονία από την «Σμινθέας» γίνεται με δολώματα, αποτελεσματικά, υψηλής προσελκυστικότητας και βραδείας δράσης. Είναι οι λεγόμενες αντιπηκτκές ουσίες γ’ γενιάς. Πρόκειται για ουσίες, των οποίων η λήψη αίρει την ικανότητα πήξης του αίματος και ταυτόχρονα αυξάνει τη διαπερατότητα των αιμοφόρων αγγείων. Συνέπεια των παραπάνω είναι η πρόκληση πολλαπλών εσωτερικών και εξωτερικών αιμορραγιών, λόγω εκτοπισμού της βιταμίνης Κ1 από τον βιοχημικό της ρόλο στη διαδικασία πήξης του αίματος. Στην αρχή τα τρωκτικά νιώθουν κούραση και ανορεξία, η οποία εξελίσσεται σε απάθεια και τελικά σε θάνατο. Ανάλογα με την ευαισθησία του τρωκτικού, ο θάνατος επέρχεται μετά από 3 ως 10 ημέρες και, σύμφωνα με την γνώμη πολλών ειδικών, χωρίς πόνους. Από την δράση των αντιπηκτικών ουσιών, τα τρωκτικά που πεθαίνουν μουμιοποιούνται και μυρίζουν σχετικά λιγότερο από ότι σε άλλες συνθήκες.

Όσον αναφορά τις αντιπηκτικές ουσίες γ’ γενιάς που χρησιμοποιούμε:

α) Δεν προκαλούν «δολωματοφοβία» (είναι ο όρος με τον οποίο χαρακτηρίζεται η ιδιότητα των τρωκτικών να αποφεύγουν την λήψη δολωμάτων είτε λόγω παλαιότητας αυτών είτε λόγω του εντοπισμού από αυτούς δυσάρεστων ή ύποπτων οσμών και του συσχετισμού του δολώματος με τον προηγηθέντα θάνατο κάποιου τρωκτικού). Με τον τρόπο αυτό η φυσική ικανότητα των τρωκτικών να αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητα μιας τροφής δεν ενεργοποιείται και τα δολώματα γίνονται αποδεκτά από όλα τα μέλη της ομάδας χωρίς φόβο.

β) Έχουν υψηλό δείκτη ασφάλειας για τους ανθρώπους και τα ζώα. Ωστόσο, λόγω των διαφορετικών τιμών τοξικότητας, ενδέχεται κάποιες φορές να προκαλέσουν δευτερεύουσες δηλητηριάσεις σε ζώα – μη στόχους από το φάγωμα νεκρών τρωκτικών. Για τον λόγο αυτό, κάποιες εταιρίες προσθέτουν στα δολώματα πικραντικές ουσίες, έτσι ώστε να καθίστανται απορριπτέα από τα άλλα θηλαστικά.

γ) Υπάρχει αντίδοτο. Σε περίπτωση εκ παραδρομής κατάποσης κάποιου δολώματος, χορηγείται σαν αντίδοτο σκεύασμα βιταμίνης Κ1 (Κονάκιο ή φυτομεναδιόνη) σε ημερήσιες ποσότητες των 20 mg για τα παιδιά και 40 mg για τους ενήλικες, και πάντα υπό ενδεδειγμένη ιατρική παρακολούθηση.

Όσον αφορά την καταπολέμηση του τυφλοπόντικα, παρόλο που δεν προκαλεί ζημιές σε καλλιέργειες, τα σκαψίματά του καταστρέφουν επιφάνειες γκαζόν, και προκαλούν αντιαισθητικές αλλοιώσεις στο χώρο. Επιπλέον, ανήκει στα προστατευόμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση ζώα και γι’ αυτό απαγορεύεται η με οποιονδήποτε τρόπο θανάτωσή του. Για τους παραπάνω λόγους η «Σμινθέας» χρησιμοποιεί απωθητικές ουσίες που τοποθετούνται στον κήπο σας για την καταπολέμησή του.